მეზღავურების ოჯახის წევრებისა და მედიის ზეწოლის შედეგად, რუსეთის ხელისუფლება, დასავლური ქვეყნების დახმარებას, როგორც იქნა, დასთანხმდა, თუმცა კვლავაც საეჭვო მიზეზით კონსპირაციულობის ყველა ზომა მიიღო - დანიშნულების ადგილზე მისულ უცხოელ მაშველებსა და მყვინთავებს, რუსეთის შესაბამისმა სამსახურებმა, პირველ რიგში, ტელეფონები ჩამოართვეს და აგრძნობინეს, რომ მათ აკონტროლებდნენ. ამის შემდეგ, ბრიტანელი და ნორვეგიელი მყვინთავები წყალქვეშა გემის მხოლოდ იმ ნაწილთან მიიყვანეს, სადაც მეზღვაურებს შეიძლებოდა, თავი შეეფარებინათ და ამგვარად “კურსკის“ იმ ნაწილის ნახვის საშუალება არ მისცეს, სადაც აფეთქება მოხდა.

გამოცხადებული უნდობლობის მიუხედავად, უცხოელმა მაშველებმა დაკისრებულ მოვალეობას ძალიან სწარაფად გაართვეს თავი. ბრიტანელმა მყვინთავებმა ლუქი, საიდანაც მეზღვაურების ევაკუაცია უნდა მომხდარიყო, 25 წუთში გახსნეს და ეს ყველაფერი რუსი მაშველების მტკიცების მიუხედავად მოახერხეს, რომლებიც ერთი კვირის განმავლობაში, საზოგადოებასა და, ალბათ, საკუთარ თავსაც არწმუნებდნენ, რომ ცუდი ამინდის, დაზიანებებისა და იმის გამო, რომ „კურსკი“ მოუხერხებელი კუთხით იყო დამჯდარი გრუნტზე, იქიდან ეკიპაჟის წევრების გამოყვანა შეუძლებელი იყო. სამწუხაროდ, როდესაც უცხოელმა მაშველებმა ლუქი გახსნეს, წყალქვეშა გემის ეკიპაჟის არც ერთი წევრი უკვე ცოცხალი აღარ იყო.